در پی تخریب برخی خانه های به ثبت رسیده در فهرست آثار ملی جمعی از اعضای هیات علمی دانشگاه هنر اسلامی تبریز طی نامه سرگشاده ای به علیرضا نوین خواستار اخذ تدابیر جدی جهت جلوگیری از تخریب آثارارزشی شهر تبریز شدند 

به گزارش روابط عمومی دانشگاه هنر اسلامی تبریز متن این نامه بدین شرح است :

بسمه تعالی

خدمت ریاست محترم شهرداری کلانشهر تبریز

جناب آقای مهندس نوین

با سلام ودعای خیر

احتراما همانگونه که مستحضر می باشید تبریز یکی از شهرهای تاریخی-فرهنگی کشور می باشد و به خاطر قرار گیری در مسیر جاده ابریشم همواره مورد توجه سیاحان،جهانگردان و بازرگانان بوده است و نمی توان سیاح یا جهانگردی را یافت که به تبریز سفر کرده باشد ولی از تبریز سخنی نگوید، در هر زمان که گفته شاعری از زیبایهای آجرهای سرخ رنگ تبریز با نوشته های سیاحان از جوشش چشمه ها و کوچه باغ های را می خواند یا در مورد افراد عارف و فیلسوفی مدفن یافته در تبریز آگاه می گردد، هر انسانی ناخواسته از زندگی در چنین شهری یا حضور در آن، که در فرهنگ سازی و فرهنگ پروری همواره سرآمد بوده است بر خود می بالد.

هر سیستمی برای خود دارای نظمی می باشدکه اگر این نظم به هر دلیلی بهم بخورد قطعاً نتیجه مورد انتظار با آرمان های تعریف شده همسان و همگن نخواهد بود؛ در نظم تعریفی برای هر شهر تاریخ و فرهنگ از اولویتهای اصلی می باشد ودر صورت حذف یا کمرنگ شدن این مولفه از نظم شهری، سیستم و سازمان آن دچار نقصان جبران ناپذیری خواهد شد؛ در این بین آثار تاریخی نقش مهم و اساسی در تعریف و تکوین نظم مذکور دارند چرا که آثار تاریخی ترجمان مستقیم و ناخودآگاه از صورت فیزیکی فرهنگ است و با نیاز ها، ارزش ها،آرزوها و احساسات یک قوم تناسب دارد و چه زیباست جمله ای که می گوید:

"شهر بدون تاریخ همانند انسان بدون حافظه است"

همانطور که زندگی انسان بدون حافظه دچار اختلال می گردد شهر هم بدون تاریخ دارای نظم شهری نخواهدبود.

شهردار محترم کلان شهر تبریز

مدّتی است موجی نامیمون براه افتاده است و مسابقه ای سازمان یافته برای تخریب آثار تاریخی فرهنگی در کشور در جریان می باشدکه سرانجام روشن و شفافی ندارد و تنها نتیجه آن، حسرت و آزردگی افراد دلسوز و علاقمند به فرهنگ و تاریخ است و همچنین شرمندگی نسلی را به نسل بعد نشان خواهد داد که در عین باور به اموری درست و صحیح، به جنگ به باورها و اعتقادات خود رفتند.

نگارندگان بر این باورند، رشد و آگاهی مدیران و سیاستگذاران شهری به گونه ای است که هیچکدام از مدیران در حفظ و نگهداری از آثار تاریخی-فرهنگی شک و شبهه ای ندارند و همگان بر این امر مهم باور و اعتقاد دارند ولی بر این نکته آگاه نیستند چرا در عین داشتن اعتقاد و باور به مسئله ای، برای تحقق آن تلاشی از خود به نمایش نمی گذارند.

دو سال پیش نامه ای از طریق دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز خدمتتان ارسال گردید مبنی بر اینکه زمزمه هایی مبنی بر تخریب ظهرابی در محله مقصودیه به گوش می رسد و امید می رفت بارقه امیدی باشد بر اینکه، اگر موج تخریب آثار تاریخی-فرهنگی در کشور می رود رویه و شیوه بر خوردی جدید تلقی گردد؛ تبریز اولین شهری است که می خواهد در برابر این موج ایستادگی کند اما متاسفانه چنین نشد و تبریز باز شاهد تخریب ارزشی از ارزشهای خود گردید و چه زمزمه خاموشی بود تخریب کارخانه سالامبورسازی که عیدانه ای برای هویت شهری تبریز در آغاز سال 1391 بود، تخریب خاموش این کارخانه فریاد  خاموشی برای آگاه کردن افراد دخیل در امر سیاست گذاری شهری بود ولی ظاهراً این فریاد خاموش هم نتوانست ندایی در درون برای بیداری وجدان این افراد باشد تا بر این نکته آگاهی یابند که آثار تاریخی متعلق به یک نسل یا قوم نیست بلکه متعلق به نسل های آینده نیز می باشد.

اکنون زمزمه ای دیگر مبنی بر تخریب یکی دیگر از ارزشهای شهری تبریز می باشد و آن تخریب خانه تاریخی نیکدل در محله مقصودیه می باشد که در تاریخ 14/5/1382 با شماره 9470 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است، این خانه با داشتن ویژگی های منحصر بفرد، تالارهای بزرگ،کاربندی های زیبا،حوض خانه و....دارای پتانسیل های بالقوه ای می باشد که در صورت توجه و رسیدگی مناسب می تواند بصورت فعالانه در روند شهری این منطقه نقش مهمی داشته باشد؛ لذا اعضای هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی برای جلوگیری از تخریب این اثر ارزشمند تاریخی دست یاری و مساعدت بسوی حضرتعالی دراز نموده اند تا با تدبیر راهکاری مناسب مانع از تخریب مجدد ارزشی دیگر از ارزشهای شهری تبریز شوید.

جمعی از اعضای هیات علمی دانشگاه هنر اسلامی تبریز